Woensdag 10 september

Jongens toch! 10u werden we pas wakker. Het was kwart na 11 eer we vertrokken.

Nu wil ik eerst effe zeggen dat we, sinds we in Oslo zijn aangekomen, al zeker 15 Tesla’s gezien hebben! In Sandane is Luc speciaal op een parking teruggedraaid om mij de kans te geven om een foto te maken van speciaal voor Tesla’s laadpalen! Er stonden 3 soorten oplaadpalen op rij: eerst een stuk of 6 waar ‘tesla’ opstond, dan 1 gewone en dan ook nog een gewone pomp voor benzine. Ik denk dat die laatste er voor de grap bij stond.

Dan ging de rit weer verder. Rond de fjord. Dat werd na een stuwtje een meer. Prachtige weg, slingerend tussen de weiden, langs rivier, tussen de bergen. En dan komt de gletsjer weer in zicht. Het gaat dus de hele tijd over de Jostedalsbreen. Dat is die hele grote met ik weet niet meer hoeveel ‘tongen’, waar we vorig jaar via Nigard zijn op geweest. Dit jaar wilden we dus via Brigsdal, maar het was te slecht weer. En nu kwamen we voorbij een bordje met Bøyabreen. We zijn afgeslagen en het was echt de moeite. Het plaatsje staat nog niet eens op de kaart. We konden tot aan het gletsjermeertje wandelen. We moesten een paar keer over een beekje, waar ze brugjes over gemaakt hadden met takken. En ja hoor; het lukte ons Mazzeltje ook weer. Het was nochtans goed glad! Eigenlijk ging het wandelpad nog verder rond het meer, maar er stonden borden met gevaar voor vallende stenen. Op het einde van de zomer werkt de gletsjer enorm. We hebben het zelfs zelf horen kraken. Sjiek!

Nadat we in het cafetariaatje een koffie hadden gedronken, zijn we weer verder gereden.

De reis ging verder rond de Sognefjord. Prachtige weg met zicht op de tegenoverliggende bergen.

We namen de ferry van Hella naar Dragsvik. Dan reden we de Gaularfjellet op: weer een nationale toeristische weg. Nadat we de fjord achter ons hadden gelaten, werd het weer serieus klimmen. Na vele haarspeldbochten kwamen we op de top waar ze nog bezig zijn met een groot uitzichtpunttoestand te bouwen. Ze waren nog aan het werken en daardoor konden we niet effe stoppen. Spijtig, want het zicht was weer grandioos. De weg was een heel stuk naar beneden te zien.

Wat verder zijn we aan de kant gaan staan. Het was een zalige picknickplaats vlak bij de rivier. Om bij het water te komen moest ge wel een beetje naar beneden schuiven. En een beetje verder was een mooie brede waterval. Het was echt een prachtig plekje met grote, platte stenen. Zalig gezeten. Niks doen. Alleen maar genieten.