Vrijdag, 23 augustus

Rustig geslapen. Ontbijtgraantjes gegeten op het strand, wat met Mazzel gespeeld. Rond 11u30 kwam er een hele groep schoolkinderen aan gewandeld. Die hadden alles bij om te bbq-en. Dat ziet ge hier ook wel heel veel, bijna op elke grote parking zijn er voorzieningen voor.

We zijn vertrokken naar Lindesnes. Het was een hele mooie, smalle, bochtige weg. Het deed denken aan de weg tussen Narvik en Kiruna. Hele grote stenen en platen. De maat waar ze hier een huis op zetten.

Deze vuurtoren is wel veel toeristiser (J) dan Slettnes. We hebben 100 NOK inkom betaald. De toren zelf is niet zo hoog, maar staat wel hoog op een rots. Errond zijn heel veel loopgrachten in de rotsen uitgehouwen. Een doolhof van gangen en kamers uit de rotsen gekapt. In sommige ‘kamers’ zijn tentoonstellingen; foto’s van alle vuurtorens in het zuiden bv. De vuurtoren zelf was ook open, we zijn om beurten naar boven geweest. Mazzel kon de eerste trap nog wel, maar de volgende niet. Die was héél stijl en had ver van elkaar staande, open treden.

In de vuurtoren hangt nog de originele lens van ergens in de jaren 1800 en is blijkbaar de grootste van Europa. Het is best indrukwekkend om vanop zo een hoogte over zee en over land te kijken.

We hebben daar wat rond gehangen en een broodje gegeten.

We reden een stukje terug naar Hollen. Dan hebben we een ‘gele’ weg tussendoor genomen, de 401. Prachtig, bergen, haarspeldbochten, achter elke bocht wel een groot of kleiner meer, langs Lyngdalsfjorden. Aan de haven lagen 2 geweldig grote vrachtschepen. Verder over bruggen, door tunnels. De weg ging via haarspeldbochten een flink stuk omhoog en dan komt ge boven en krijgt ge weer een geweldig zicht over een meer. Weer naar beneden en dan de zee.

We zijn via de 43, 464, E39 en uiteindelijk de 44 tot Sokndal gereden. Daar ergens tussendoor, via via, vonden we een beachvolleybalterreintje met parking natuurlijk. Daar hebben we ons geïnstalleerd.

We zijn weer een avondwandeling gaan maken. Hier ligt een oude spoorlijn, bedekt met asfalt nu. We hebben die een eind gevolgd. Langs dit pad ligt het eerste object van Noorwegens ‘beschermde lijst’. Een steen van 70-80TON die ge beweegt met één hand.

En ja, dat is dus echt waar. Luc begon te duwen tegen die steen en die begon na een tijdje te wiebelen.

Er liep ook een riviertje langs, met waterval en versnellingen. Op de terugweg kwam er juist een visser uit geklauterd en die had een vis van zeker 60-70cm gevangen! Een zalm!

Nu, wij hebben geen zalm gegeten, wel pannekoeken! Lekker, nog lekkerder als thuis.

GPS: N.58.34842°

E.006.33126°

.