Zondag 25 augustus

Niet zo rustig geslapen…geen mens in de hele buurt, maar wel veel schapen met bel rond de nek! Tja, Dana en Eddow zullen het wel snappen…de goeie ‘op de buiten’. Nu, ’t was toch goed.

Die schapen kwamen gewoon aan de deur kijken wat we deden. De confrontatie met Mazzel was grappig. Mazzel zijn reactie, die schapen waren echt onverstoorbaar. Die gingen aan de bumper knabbelen en tegen de banden liggen. Als Luc toeterde omdat ze te opdringerig werden, keken die nog niet ‘ns op. Was wel grappig.

Nu vertrokken we echt naar Lysebotn. De weg er naartoe is ongelooflijk mooi. Eén van de mooiste van Noorwegen. Het begint redelijk normaal, maar gaat al snel veranderen. Rotsplaten, meren, bochten, vergezichten, stijgen en dalen. Om elke bocht een wauw-effect. Rotsen, stenen, platen zover als ge kunt kijken. Totaal geen begroeiing, alleen veenpluis bij de meertjes. En zo ver ge kunt kijken, staan overal, echt overal, steenhoopjes; de bekende wandelmannekes. Het is echt een ongelooflijk mooi zicht! Op het hoogste punt staat een gedenkplaat met de gegevens van de weg: 25,5 km, een tunnel op het einde van 1,1 km, 27 bochten! Er zijn hellingen van 10%.. Onderweg is er een mega restaurant met grote parking. We stopten, moesten 100 NOK betalen. Rond het restaurant is een groot panorama terras gebouwd van waar ge een machtig zicht hebt over de Lysefjord (das die waar de preekstoel is),, maar de valserikken hadden het terras afgesloten en was alleen te bereiken via het restaurant zelf. En daar kon ge dus alleen door als ge er ook at. Tot zover dus onze eerste poging om de fjord te zien. We zijn maar verder gereden. Die tunnel is echt te gek. Op een gegeven moment draait die gewoon een volledig cirkel terwijl ge daalt! Héél raar gevoel.

Dan kwamen we in Lysebotn. Er kwam juist een ferry aan. Die zag er zo bagger uit. Er konden ook maar 8 auto’s op. Wij gingen nog liever de hele weg terug. Een andere keus is er hier niet: ofwel met de ferry, of terug.

Dezelfde weg terug, maar andersom is toch weer anders.

Dan zijn we richting Lauvvik gereden. Daar konden we niet anders als een ferry pakken. Die bracht ons naar Oanes. Dit was wel een grote boot. De overzet duurde ongeveer een kwartiertje. Ge mocht gewoon in de auto blijven, of wat aan de kant gaan kijken.

En dan reden we langs de Lysefjord richting Preikestolen!

We staan aan een haven om te overnachten.

Morgen op tijd op: het is zover: we gaan naar de preekstoel!