Maandag 26 augustus

Na een stevig ontbijt en een korte rit waren we rond 11u klaar om aan DE wandeling te beginnen!

Het begon met een rustige kiezelweg omhoog. Toch een beetje een kuitenbijter. We deden heel op ’t gemak met Mazzel erbij. De kiezel veranderde al snel in dikke stenen. Dan over een houten bruggetje en over grote rotsplaten. Mooie uitzichten over de streek. De weg ging verder over dikke stenen afgewisseld met gemakkelijk bospad. Op een bepaald moment waant ge u op de Botrange. Er lag zo ’n houten pad over moerasgebied. Daarna kwam er weer een dikke stenen pad. Het werd wel zwaarder, het ging flink omhoog. Het werd zelfs een serieuze klim via die dikke stenen naar boven, maar Mazzel deed dat heel goed. De uitzichten werden ook wel spectaculairder met hier en daar al een glimp van de fjord. Dan ging het een stukje omlaag en ineens liggen er 2 meren voor u. Er liep eigenlijk veel volk maar niet vervelend. Het was eerder een gezellige drukte. Sommigen gingen zwemmen in die meren. Er waren gekken die de weg joggend aflegden en er was éne gek die een grote pluchen tijger op zijn rug meezeulde. Was wel grappig. Verder door moesten we over grote rotsplaten. Als ge daar op de rand ging staan, had ge echt wel al een mooi uitzicht. Daarna begon het moeilijkere stuk. Over een smaller rotspad (was wel beveiligd) , trapjes, weer over rotsplaten en dan ineens ziet ge hem uitsteken: de Preikestole. Echt wel indrukwekkend!

Het is een prachtig uitzicht over de fjord. Eigenlijk is het wel te doen om tot een meter van de rand te wandelen. Maar dan ging ik wel zitten. En om de foto van over de rand te maken, ben ik op mijn buik gaan liggen, maar ik heb niet zelf gekeken, zo dicht durfde ik dan toch niet schuifelen.

Het is wel tof om daar te zitten. Overal groepjes die zitten te eten, mensen die naar de rand gaan om te poseren met de armen in de lucht, waaghalzen die hun benen over de rand laten bengelen. Zoveel verschillende talen. Echt een gezellige drukte.

De weg terug ging ook goed, hoewel ik omlaag altijd lastiger vind als omhoog.

Rond half 4 waren we weer ‘thuis’.

We zijn weer verder gereden. Via een brug kwamen we op een klein eiland. In Olesund zijn we op de parking van een winkel gaan staan. Dat lag aan het water en was blijkbaar ook een ‘tankstation’ voor bootjes.