Zaterdag 31 augustus

Vandaag gingen we via de 7 de Hardangervidda op. Een nationaal park van ongeveer 10000km² groot. De grootste hoogvlakte van Scandinavië. Een prachtig gebied weer met heel veel meren, beken en rivieren. De begroeiing bestaat vooral uit hei, gras en mos. Bijna het hele gebied ligt boven 1300 m; de boomgrens. Hier ligt ook een waterval met een vrije valhoogte van 180m. De Voringsfossen. Het is één van de mooiste en meest bezochte watervallen van Noorwegen. We zijn hem van verschillende punten kunnen gaan bekijken. Mooi hoe dat in de diepte valt en in een kom neerstort. Om dan, van bovenaf gezien, precies in een klein beekje verder te stromen.

Ergens zijn we door een tunnel gereden die afgesloten kon worden met poorten. Die dienen om de tunnel sneeuw- en ijsvrij te houden. Die gingen elektrisch of handmatig open en toe. Sjiek om te zien.

Daarna ging het richting Hol. Vandaar de 50 op. Dat is de Aurlandsvegen. Weer zo een prachtige bergweg met kronkels en meren. Zo kwamen we bij Flam aan de Aurlandsfjord. Dit dorp lag vroeger zo geïsoleerd dat het alleen per veerboot te bereiken was via de fjord.( Nu lag er een megagroot cruiseschip aangemeerd.) Later kwamen de wegen met tunnels en een trein: de Flamsbanen. Het traject van deze trein overbrugt een hoogteverschil van 874m! op 20 km! Het is géén tandradtrein, maar een gewone!

Het was de bedoeling om de trein te nemen. Luc had op voorhand gemaild om te vragen of Mazzel ook op de trein mocht en dat was inderdaad toegelaten. Dus dat was het plan. Maar juist vandaag was het hier zo bewolkt en zo aan het regenen, dat wij dachten dat het niet de moeite zou zijn. We zijn dan maar via de bergpas naar Laerdal gereden. Deze pas gaat over een hoogte van 1306m! Gewoonlijk ligt hier zelfs in de zomer metershoge sneeuw. Daar hebben wij niet veel van gezien. We hebben wel het nieuwe uitzichtspunt gezien; de Stegastein. Een loopbrug die over de rand gaat en eindigt in een schuine glazen wand. Heel akelig om tegen te liggen, zeker met de rug naar de afgrond! Het is wel een magnifiek zicht op de Aurlandsfjord!

Ergens op deze weg zijn we gestopt op een parking. Hier hadden ze een stukje rolstoelpad voorzien. Luc ging daar met Mazzel effe wandelen. En toen bleek dat ze het hol van de beer hadden gevonden! Grappig: op het einde van dat pad ging ge een soort grot binnen en daar hadden ze een beer op een grote kar te slapen gelegd. Onder de beer lagen oude radio’s, oude telefoon’s, lampen…vanalles, precies een ‘schat’.

Toen we terug aan de mobilhome waren, begon het hard te regenen. Nog voor Luc binnen was, was het al sneeuw geworden! De achteruit was op een second dichtgesneeuwd!.