Maandag 2 september

Van hier was het maar een goeie 50km naar de grootste gletsjer van Europa: de Jostedalsbreen. Van de ijskap (875km²!) stromen een 20tal gletsjertongen door de dalen naar beneden. Wij zijn naar de Nigardsbreen gewandeld. Ge kon ook met een bootje over het gletsjermeer ernaartoe. Maar dat leek ons niet zo leuk. Het was echt maar een korte rit. Voor de wandeling stond een bord met uitleg: gevaarlijk en slipperig! Nu; we hadden die aan de andere gletsjer ook geprobeerd en als het te riskie wordt met Mazzel, gaan we toch gewoon terug. Dan is het maar zo. Dus vertrokken we weer vol goede moed!

Het was droog en zonnig, dus van dat slipperige hebben wij niks gemerkt. En gevaarlijk??? Aan elke rotsplaat waar ge wat omhoog moest, hadden ze houten trappen gemaakt. Het was echt een zondagswandeling ja! De gletsjer was wel geweldig. We zijn er een halve meter op geweest en een stukje tussen het ijs gaan kijken, maar echt niks gevaarlijk gedaan hoor. En de hele weg terug mocht Mazzel los. Hij wou weer exact dezelfde weg terug. Als Luc een trap oversloeg omdat ge daar ook gewoon over de rotsplaat omhoog of omlaag kon, stond hij te kijken en te treuzelen en ging uiteindelijk toch over de ladder.(die hadden we bij het opgaan wel genomen omdat ge dan niet beter weet hé).

Na ons bezoekje aan al dat ijs ging het richten Urnes. In plaats van de ferry te nemen, besloot Luc over de weg rond de fjord te rijden. Laat me zo zeggen: we zijn blij dat ons mobilhome nog één geheel is. Zelfs de weg naar Grense Jacobselv was beter.

Op de parking van de staafkerk van Urnes zijn we gestopt en blijven slapen..