walvis spotten...
s'Morgens lekker buiten ontbeten, aan een picknickbankje dat daar staat. Luc dacht dat hij weer een walvis zag. Ietskes later hoorde ik zo een ‘spuit en blaas' geluid, wat wij kennen van reportages op Discovery Channel.:-). En ja, walvis of orka of zoiets! We hadden zelfs de kans om foto's te trekken en te filmen! Luc heeft hem ook uit het water zien springen en zo op een zij terug in het water zien vallen, met de nodige plons!!! Op dat moment was ik juist met Mazzel naar de mobilhome L!
De man met de quad kwam net terug aan zijn auto. Luc vroeg aan hem wat dat juist was en hij bevestigde het voor ons: een kleine walvis.
PRACHTIG!!!
Ondertussen was het wel al bijna middag. En dan nu richting Slettnes!
De hele weg terug tot Tana bru. En van daar de 98 op, richting Ifjord. Nu hadden wij de 'pech' dat ze die straat volledig aan het vernieuwen zijn. Het was te gek, al dat gehobbel, maar de uitzichten zijn even geweldig! In Ifjord naar rechts, noord, de 888 op naar Mehamn. Van daaruit door naar Gamvik en dan nog een paar kilometer tot Slettnes.
De 888 begint weer ongelooflijk mooi: herstkleuren die wij niet gewoon zijn. Zoals iemand schreef: oranjer, geler en roder dan wij kennen! Met het vorderen van de kilometers, verdwijnt de vegetatie. Alleen stenen en rotsen blijven over. Maanlandschap? Arctisch landschap is indrukwekkend!
Van Gamvik naar Slettnes is 4 km. Het was bijna donker toen we er waren. In vogelvlucht liggen Store Molvik en Gamvik 36km van elkaar; wij hadden er 376 meer op de teller staan!
De vuurtoren van Slettnes. De meest noordelijke van het Europese vaste land. Ik weet niet hoe dikwijls we die al gezien hadden op internet! En nu ZIJN we er!
Na het eten en de afwas maken we ons weer klaar: instellingen juist zetten op de camera (noorderlicht trek ik ook in raw), statieven klaarzetten (Luc filmt ook vanop statief) én warme kleren klaar leggen! Het is niet écht koud, het vriest niet, maar binnen is toch beter!
Het noorderlicht is echt wel het gebibber waard hoor! Onbeschrijfelijk eigenlijk! Een waterval van groen licht vlak boven onze hoofden! Een draaikolk meer!
Eigenlijk ben ik doodmoe. We slapen wel heel goed maar er is zoveel te zien, die natuur hier is van een voor ons ongekende schoonheid, dat ik bij wijze van spreken zelfs niet met mijn ogen wil knipperen om toch maar zo weinig mogelijk te missen!
En al die indrukken zijn ook vermoeiend hoor!
soevenierkes....
Gisteravond was ik binnen gaan zitten bij de receptie; daar had ik tenminste ononderbroken internet. Toen ik rond 22u30 terug naar de camper ging, was er heel zacht noorderlicht. We hebben een paar foto's getrokken, maar het stelde niet zo veel voor! (jaja, een mens is iets rap ‘gewoon', hé)
Luc heeft deze morgen weer goed gezorgd voor water en wc-toestanden.
Volgens onze 'planning' thuis, gaan we nu richting Gamvik! Maar ter plekke gelden geen 'planningen' meer! We besluiten om toch de 2de weg van dit schiereiland ook te doen! Dus de reis gaat richting Berlevag! In plaats van de Tana rivier over te steken naar Tana bru en zo naar Gamvik te rijden, gaan we richting noord, de 890 op.
Ik had gelezen in een reisverslag dat hoe hoger het nummer van de weg was, hoe slechter die was. Nu, dat geld niet voor deze, dit is echt een goede weg!
Onderweg zijn we bij ‘Kongsfjord landshandel' gestopt. Dat is een winkel-antiekzaak-pub in één in Kongsfjord. Gewoon in één woord: AF! Die uitbaatster (een noorse van in de buurt van Oslo) heette ons vriendelijk welkom en terwijl zij de lekkerste wafels voor ons bakte, mochten wij overal rond kijken! De wafels waren hééél lekker! En we hebben daar ook in éne weg souvernierkes gekocht !
De uitzichten zijn weer fabelachtig mooi! Bomen zijn er niet meer, er is wel de zee, en meertjes, meertjes, meertjes en bergen. Afgestompte bergen, en stenen, en aardplaten. Voor ons ongelooflijk knap!
In Berlevag is een pier gemaakt van vierarmige betonnen tetrapoden. Er was in en rond het dorp een wandeling uitgezet rond de oude spoorbaan en de groeven waar ze het zand hadden uitgehaald om die dingen mee te vullen. We hebben die gevolgd, maar dat viel een beetje tegen. Gewoon niks voor ons.
Net voorbij het vliegveldje van Berlevag gaat de weg over in een brede grindweg! 20 km tot Store Molvik! Een brede, zelfs goede grindweg!
De weg loopt gewoon weer dood aan de zee. Er staan wat kleine verlaten huisjes en een paar onbewoonde vakantiehuizen. We hebben ons daar wat aan de kant gezet. Iets later stopte er een auto: man en hond stapten uit. Hij nam de quad die daar geparkeerd stond en vertrok richting 1 van die huizen.
Hier ziet ge veel quads en sneeuwscooters gewoon langs de weg in een veld staan.
Het was volle maan en een beetje bewolkt. Toch mooi noorderlicht gezien!
Store Molvik: slaapplaats nr. 11
Marmotten...
Toch geen noorderlicht gezien. We zijn blijven wachten tot ongeveer half 1. Toen vielen onze ogen vanzelf dicht.
Mazzel hoest nog. Hij pakt wel héél braaf zijn pillekes in: 4 per dag!
We zaten buiten te ontbijten; ja zeker, lekker warm in het zonneke! En daar zagen we duidelijk een grote zwarte ‘vlek' in de verte! Nog 2 keer hebben we de staart van een walvis gezien en toen niks meer!
We zijn een stuk gaan wandelen langs de zee. Mazzel met jas aan!
Het was heel ruig terrein, rotsen, grijze platen, gras, mos. En het krioelde er van kleine marmotten! Grappig!!Daar heb ik wel fotos van kunnen maken J)!
Namiddag zijn we dan vertrokken richting westen. Eerst weer dezelfde weg terug. DeE75 naar Varangerbotn en van daar de E6 naar Skippagurra.
Hier komt ge vanalles tegen op de weg...rendieren, schapen, mensen die op rolletjes langlaufen!
Hier staan we nu op camping met internet, maar dat valt steeds weg. Straks gaan we wat korter bij de bouw staan.
Mazzel hoest minder. Gelukkig!
Zeer hondvriendelijke camping trouwens. Hun slogan: 'A home without a dog is just a house'.
Tot hiertoe is het een geweldige trip! De natuur is voor ons ongekend mooi. En voor morgen voorspellen ze noorderlicht...dan zijn we normaal gezien in Sletnes.
Te koud om te zwemmen...
Na het ontbijt lekker een stuk gaan wandelen. Eerst naar het baaike, dan omhoog over grijze platen. Uiteindelijk waren we aan de bovenkant van de kapel. Een grandioos uitzicht over een stukje Rusland en de Barendzee! Er waren verschillende ‘vijvertjes' daarboven; water wat bleef staan tussen die platen en rotsen. Mazzel had een flinke duik genomen, het was blijkbaar dieper dan hij verwachtte, hij zat tot zijn buikje in het water. Terug aan de mobilhome had ik hem wel goed afgedroogd!
Rond 1u30 vertrokken we daar. Het was de moeite geweest. Weer heel de weg terug . Richting Neiden. Wie daar dat speciaale kerkje wil gaan bezoeken, moet (als ge van Kirkenes komt) eerst over de brug van de stroomversnelling. Dan staat het kerkje weer aangegeven naar rechts. Zeker een bezoekje waard!
De E6, een tweebaans weg van Kirkenes tot Narvik ( meer dan 1000kilometer), is tot hiertoe een zeer goede baan. Ge moogt er maar 80, soms 90, maar het gaat heel vlot. Eventuele rendieren ziet ge al van ver, het is heel open en weids!
We zijn rond de Varangerfjord gereden tot Vestre Jacobselv. Daar wilden we op een camping met internet gaan staan. Volgens de boek is die open tot 15 september maar er was niemand. We zijn er wel blijven slapen, er stonden nog 2 campers.
De Grens...
Eerste werk: naar de bandencentrale. Gelukkig hadden ze zelfs camper-banden in stock! We waren geholpen binnen een half uur!
We gingen op weg naar Hoyde 96; een uitzichttoren die vroeger, tijdens de koude oorlog, dienst deed als spionagepost. De toren ligt aan weg nr. 885, van Kirkenes naar Nyrud.
De toren zelf was gesloten voor dit seizoen, maar ge hebt ook een heel mooi zicht van op de begane grond. Ge kunt helemaal tot Nikkel kijken, een russische industriestad.
Na een glimp van Rusland opgevangen te hebben, gingen we op weg naar de échte grenspost: Storskog. Daarvoor moesten we terug richting Kirkenes, in Hesseng richting Murmansk; weg nr E105.
Een ruime parking, een souvenierswinkeltje en een grote poort. Een dubbele poort met lantaarnlampen op de pilaren. De poort stond uitnodigend open, maar 50 meter verder zijn de slagbomen wel degelijk dicht! De Russishe grens; de énige grenspost tussen Noorwegen en Rusland. Het geeft toch wel een speciaal gevoel om hier te staan!
We lazen op het infobord op de parking dat ge hier zelfs geen telelens boven de 200mm moogt gebruiken!en geen statief!!!
En dan naar Grense Jacobselv. Via weg nr.886 naar het meest noord-oostelijke punt van Europa'vaste land. Het is een geweldig mooie route door ruig berglandschap en de nodige meertjes. De weg is geasfalteerd maar daar is ook alles mee gezegd! Een vreselijk slechte weg! Het laatste stuk is grind. Ge hebt ook bijna de hele tijd zicht op de rivier die de grens vormt met Rusland. Aan de Noorse kant staan gele paaltjes, aan de Russische rood-groene! Soms is de rivier maar een paar meter breed! Weer heel speciaal !
Bij de bewuste kapel, die trouwens heel fotogeniek staat, zijn we wat gaan wandelen. De rivier staat hier nu zo goed als droog, maar ge komt er heus niet ‘ per ongeluk' bij: volledig afgezet met draad; hier en daar staan toch een soort trappen waar ge over zou kunnen, maar dat deden we toch maar niet!
We zijn nog een heel klein beetje verder gereden, tot aan het baaitje wat beschreven staat in het boek (wereldwijzer, noord-scandinavië). Inderdaad prachtig!!!
Hier blijven we slapen. Aan het eind van Europa! En toch niet alleen. Er zijn de uitkijkposten die ge op de berg ziet. En er is nog een mobilhome bij ons komen staan...J
Pech onderweg...
Rond 10u10 vertrokken.
En nu door naar Kirkenes!
De weg in Finland blijft voor ons de hele tijd even geweldig! Berken die al prachtig verkleuren, rendieren, water! Bijna overal moogt ge 80/u, bij huizen 50 of 60. Maar ge kunt het nauwelijks een dorp noemen, het zijn echt maar een paar huizen!
Het ging goed vooruit tot we aan wegenwerken kwamen! 30/u over stenen, dan weer een stuk asfalt, weer stenen ... tot ik een raar geluid hoorde. Luc dacht:' dikke kiezel in de banden', maar nee hoor: band kapot ja!
Hij is een stukje terug gereden, naar een parkingplaats die we net voorbij waren. De band was echt stuk, een heel snee in. Luc heeft de reserveband opgelegd en we konden weer verder. In Hessing is een bandencentrale, dus morgen eerste werk: nieuwe band kopen. Lang leve visa, nog maar eens!
En verder naar Kirkenes.
Rond 18u waren we er eindelijk!!!
KIRKENES, voor ons het beginpunt van de zwerftocht door noord-Noorwegen!
We staan op de parking van de aanlegsteiger van Hurtigrute.
Hier is een servicepunt voor campers! We blijven hier ook staan voor de nacht.
Rond 21u vloog een helicopter laag over de parkingplaats! Cirkelde rond en landde +/- 50 meter voor ons! Sjiek en toch een beetje akelig tegelijjk! Het bleek een reddingshelicopter, er stopte bijna dadelijk een ziekenwagen bij en er werd iemand overgeladen. En zo zijt ge dadelijk een uur verder natuurlijk. Ik heb een foto kunnen maken, filmen lukte niet: dat gaf alleen maar kabaal!
noorderlicht...
Gisteravond niet op internet geraakt. We hadden gewoon niet door dat we te ver van de receptie stonden. Deze morgen zijn we er vlak bij gaan staan en toen lukte het direkt.
Rond 14u waren we aan het kerstmandorp. Het stelt niet veel voor. Vééél (alleen maar) prullenwinkeltjes. Ik heb er toch een pluchen rendiertje gekocht; gezelschap voor Pico J.We hebben er ook een kaartje speciaal voor Femke op de bus gedaan, omdat in dat dorp de kaartjes heel uniek worden afgestempeld!! Dus Femke, let op dat ge die bij houdt hé!!!!Verder zijn we een paar keer over de poolcirkel gestapt, voor de foto! En die ‘wandelboom' is ook tof gemaakt. Er stond ook een sami-tent waar koffie en chocomelk en verse gerookte zalm werd geserveerd. We hebben er koffie gedronken. Mazzel mocht ook binnen en heeft van die uitbater zelfs een stukje verse zalm gehad! En ja, Mazzel at het op!!!We waren aan het praten met die man, en uiteindelijk vroeg hij waarom we naar het noorden op reis waren. Ik zei daar dadelijk op dat we het noorderlicht wilden zien en hij antwoordde dat die kans wel nog héél klein was nu. Het was volgens hem nog veel te vroeg,' pas rond 15 november ziet ge noorderlicht', zei hij.
Na een uurjte zijn we weer verder gereden, richting Kirkenes.
Wouden, meren, wouden, rendieren, meren, wouden, herstkleuren ....honderden kilometers!Prachtig!
Rond 18u zijn we een zijweg ingereden. Een paar kilometers verder stond een man aan zijn vrachtwagen te werken. Luc stopte en vroeg of we ergens konden blijven slapen. Dat kon; we mochten bij hem langs een klein huisje staan. Geweldig! Zicht op meer natuurlijk!
Na het eten op de laptops bezig geweest. Rond 22u30 ging Luc met Mazzel naar buiten. Het was pikdonker. Straatverlichting kennen ze hier niet, de sterrenhemel had ik al gezien! Luc riep mij naar buiten: noorderlicht!
Ongelooflijk mooi! Wat een lichtspel! Groen, in vegen, in golven. Heel speciaal om het echt te zien. Het heeft iets sereen, iets waar ik in ieder geval stil van word.